Emisja obligacji jest skutecznym oraz elastycznym sposobem finansowania dłużnego. W polskim ustawodawstwie, zasady emisji obligacji, a także ich zbywania, nabywania oraz wykupu reguluje ustawa o obligacjach z dnia 15 stycznia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 238 ze zm.).
Jeszcze do momentu wejścia w życie przedmiotowej ustawy, tj. do dnia 1 lipca 2015 r.), dużo emocji budziły kwestie związane z emisją obligacji przez podmioty posiadające swoją siedzibę poza Polską. Niejasne w tej kwestii uprzednio obowiązującej ustawy nie zabraniały, ale też wprost nie wskazywały na taką możliwość. Ustawodawca wraz z wprowadzeniem nowej ustawy o obligacjach zdecydował się jednoznacznie uregulować tę kwestię, wyraźnie przyznając zdolność emisyjną obligacji podmiotom zagranicznym.
Zgodnie z przywoływaną ustawą o obligacjach, obligacje mogą być emitowane przez osoby prawne, w tym osoby mające siedzibę poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (RP), które prowadzą działalność gospodarczą lub zostały utworzone wyłącznie w celu przeprowadzenia emisji obligacji. Warto w tym miejscu jednak zauważyć, że o przyznaniu osobowości prawnej emitentowi zagranicznemu decydują regulacje wewnętrze państwa, w którym posiada on swoją siedzibę. W praktyce wystąpić więc może sytuacja, w której to podmiot zagraniczny, formalnie nieposiadający osobowości prawnej według prawa polskiego, mimo to uprawniony będzie do emisji obligacji zgodnie z ustawą o obligacjach.
Jednoznaczne przyznanie zdolności emisyjnej podmiotom zagranicznym z pewnością miało na celu zwiększenie swobody przepływu kapitału oraz poprawę kondycji i konkurencyjności polskiej gospodarki. Warto również mieć na uwadze, iż umożliwienie emisji obligacji przez spółki utworzone wyłącznie w celu jej przeprowadzenia, tzw. spółki celowe (SPV ang. special purpose vehicle) znacznie ułatwiło przeprowadzenie tego typu operacji.
Nie tylko przyznanie zdolności emisyjnej podmiotom zagranicznym, ale także brak ograniczeń w zakresie możliwości wyboru rodzaju emisji ma z pewnością na celu zachęcenie do przeprowadzania emisji zgodnie z ustawą o obligacjach. Należy więc dojść do wniosku, że osoby prawne posiadające siedzibę poza terytorium RP i prowadzące działalność gospodarczą lub spółki utworzone wyłącznie w celu przeprowadzenia emisji obligacji mają prawo przeprowadzenia emisji zarówno w trybie oferty prywatnej jak i oferty publicznej. Jest to dodatkowy ukłon ustawodawcy w stronę emitentów zagranicznych, mający na celu nadanie im takich samych praw jakie posiadają emitenci polscy.
Polskie prawo przewiduje dwie drogi wprowadzania przez emitentów obligacji korporacyjnych na rynku pierwotnym – w ramach ofert publicznych lub w ramach ofert prywatnych. Podstawową różnicą pomiędzy nimi jest fakt, że emisja publiczna kierowana jest do nieograniczonej grupy potencjalnych inwestorów i może być reklamowana w środkach masowego przekazu. Natomiast w przypadku emisji prywatnej zaproszenia do zakupu obligacji, tzw. propozycje nabycia, mogą zostać skierowane przez oferującego do nie więcej niż 149 – wymienionych z imienia i nazwiska – adresatów.
Emisja obligacji w ramach ofert prywatnych może być interesująca dla podmiotów zagranicznych z kilku powodów. Pierwszym z nich jest fakt, iż emisję prywatną cechuje szybkość i prostota przeprowadzenia. Ponadto, koszty jej realizacji są relatywnie niskie w porównaniu do kosztów przeprowadzenia emisji obligacji w drodze oferty publicznej. Wreszcie, ustawa o obligacjach umożliwia sporządzenie warunków emisji obligacji w języku angielskim, o ile wartość nominalna obligacji stanowi równowartość co najmniej 100.000 euro (zgodnie z odpowiednim kursem wynikającym z ustawy o obligacjach).
Podkreślić trzeba, że dzięki przesądzeniu przez ustawę o obligacjach o możliwości skutecznego przeprowadzania emisji obligacji przez podmioty zagraniczne zjawisko finansowania przedsiębiorstw poprzez emisję dłużnych instrumentów finansowych zyskuje coraz większą popularność na polskim rynku. Jest to z pewnością pozytywny sygnał, świadczący o postępującym przejmowaniu trendów z krajów wysokorozwiniętych, polegających na wykorzystywaniu innych możliwości pozyskiwania kapitału w stosunku do kredytów bankowych.
Współautorem wpisu jest Martyna Musielewicz – młodszy prawnik w Crido Legal.
Szymon jest uznawany za jednego z wiodących specjalistów Venture Capital na polskim rynku. Specjalizuje się w transakcjach M&A na rynku publicznym oraz prywatnym, w tym w zakresie krajowych i zagranicznych transakcji pracując dla spółek publicznych, akcjonariuszy, firm rodzinnych, spółek wielobranżowych czy funduszy PE/VC. Posiada również doświadczenie w zakresie kompleksowej obsługi biznesu klientów zagranicznych, klientów prywatnych, funduszy (w tym VC), obsługi prawnej startupów, w zakresie restrukturyzacji grup spółek czy też świadczenia usług z zakresu prawa konkurencji. Jego ponad 10-letnie doświadczenie obejmuje w szczególności doradztwo z zakresu projektów M&A, finansowania typu PE/VC, restrukturyzacji, bieżącej obsługi przedsiębiorstw, finansowania dłużnego oraz prawa konkurencji. Jest autorem ponad 30 publikacji, w tym komentarzy do MAR, Prawa Pocztowego, Ustawy o obligacjach oraz Prawa rynku kapitałowego (w opracowaniu). Był prelegentem na przeszło 40 konferencjach. Członek International Bar Association. W 2016 r. znalazł się wśród laureatów V edycji konkursu „Prawnicy – liderzy jutra 2016”, organizowanego przez Dziennik Gazeta Prawna i Wolters Kluwer Polska oraz wyróżniony w kategorii „młodzi obiecujący” przez miesięcznik „Gentleman”. Rekomendowany przez Legal 500 (2019) w specjalizacji: prawo handlowe, spółki oraz M&A (Polska).
Ukończył Wydział Prawa i Administracji UW (dr), Szkołę Główną Handlową oraz Maurer School of Law (Magister Prawa).
E-mail: kancelaria@szymonsyp.com
