W drodze wyroku z dnia 19 czerwca (XVII AmA 112/12), Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów uchylił decyzję Prezesa UOKiK (z 23 listopada 2011 r. – Nr DOK-2011), w której organ ów za niedozwolone porozumienie uznał dokonywane przez operatorów telefonii komórkowej (Polkomtel, Polska Telefonia Cyfrowa, PTK Centertel i P4) uzgodnienia ograniczające (a co najmniej mogące ograniczać) konkurencję. Polegały ona na koordynowaniu zachowań tych przedsiębiorców w stosunku do jedynego hurtowego dostawcy usługi telewizji mobilnej (INFO-TV-FM sp. z o.o.) w tym na wymianie informacji na temat własnej oceny oferty tego dostawcy. Prezes UOKiK nałożył na operatorów kary w (łącznej) wysokości 113 milionów zł.
Wyrok SOKiK (uzasadnienie którego wydane zostało ponad tydzień temu) może budzić zastrzeżenia, a nawet kontrowersje. Argumentacja sądu w bardzo ograniczonym zakresie opiera się na stosownych przepisach prawa antymonopolowego (w tym zwłaszcza art. 6 ust. 1 u.o.k.k. oraz art. 4 pkt 5b u.o.k.k.). Ten drugi przepis – zawierający definicję legalną „uzgodnienia” (uzgodnionej praktyki w znaczeniu art. 101 ust. 1 TFUE) – jest bardzo istotny w kontekście oceny zachowań operatorów; tymczasem SOKiK ani razu go nie powołał. Sąd w dużej mierze pominął szeroki dorobek judykatury unijnej i krajowej z którego wynikają dyrektywy interpretacji zakazu porozumień antykonkurencyjnych, a które – w odniesieniu do relacji horyzontalnych (karteli) – są restrykcyjne. Dyskusyjne są także (w kontekście stosowania zakazu karteli z art. 6 ust. 1 u.o.k.k./art. 101 ust. 1 TFUE) argumenty sądu mające niejako legalizować zachowania operatorów (jak zwłaszcza ich „adekwatność” do warunków rynkowych) oraz przede wszystkim działanie operatorów niejako „w ramach zgody Prezesa UOKiK” na utworzenie przez nich wspólnego przedsiębiorcy (Mobile TV sp. z o.o.) [decyzja Prezesa UOKiK z dnia 5 grudnia 2008 r. – Nr DKK –94/08]; przedsiębiorca ten przegrał (z INFO-TV-FM) konkurs na przydział stosownych częstotliwości. Czy zgodę tą można także tak interpretować, iż obejmowałby ona przyzwolenie na wykorzystywanie przedsiębiorcy jaki wspólnie utworzyli konkurenci (na rynku niższego szczebla – tu detalicznym rynku telefonii komórkowej) jako platformy wymiany ich poglądów na temat oferty konkurencyjnego dostawcy usług hurtowych na ich rzecz? To bardzo wątpliwe.
Szerzej na temat tego wyroku oraz jego oceny, zob. K. Kohutek, Glosa do wyroku Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 19 czerwca 2015 r. XVII AmA 112/12, która (w tym miesiącu) zostanie opublikowana w SIP LEX.
Wpis ten pochodzi ze strony: www. kohutek.pl
Dr hab. Konrad Kohutek - profesor Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza-Modrzewskiego. Kierownik Katedry Publicznego Prawa Gospodarczego na Wydziale Prawa, Administracji i Stosunków Międzynarodowych na tej Akademii. Członek kolegium redakcyjnego internetowego Kwartalnika Antymonopolowego i Regulacyjnego. Członek Stowarzyszenia Prawa Konkurencji. Stypendysta fundacji im. Alexandra von Humboldta. W latach 2009-2011 zrealizował grant habilitacyjny Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Specjalizuje się w prawie ochrony konkurencji. Przedmiotem jego zainteresowań naukowych jest również prawo działalności gospodarczej oraz prawo bankowe i upadłościowe. Autor ponad 150 publikacji z ww. dziedzin, w tym komentarza do ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (współautorstwo z dr M. Sieradzką), a także 4 monografii, kilkunastu komentarzy do ustaw oraz rozporządzeń unijnych, jak również ponad 35 artykułów oraz prawie 60 glos do wyroków sądów krajowych lub unijnych. Biegle włada językiem angielskim i niemieckim. Absolwent Szkoły Prawa Niemieckiego (1999) oraz Szkoły Prawa Amerykańskiego (2002) Uniwersytetu Jagiellońskiego.
