Kilka dni temu czytałem ciekawy artykuł opublikowany na łamach the Economist (można go znaleźć również w Internecie). The Economist zauważa, że we wrześniu tego roku Książę Karol Windsor stanie się najdłużej oczekującym na sukcesję dziedzicem w historii korony brytyjskiej. Książę Karol ma obecnie 64 lata, a jego matka – królowa Elżbieta II 87 i na tronie zasiada od 61 lat. Jeśli Elżbieta dożyje 90 urodzin, będzie najdłużej panującym władcą Wielkiej Brytanii – na razie rekord długości rządów należy do królowej Wiktorii (63 lata na tronie).
Oprócz księcia Karola w kolejce do tronu czeka jeszcze jego syn, William, a od niedawna także syn Williama George Alexander Louis. Biorąc pod uwagę wydłużający się wiek życia, the Economist przewiduje, że William nie ma większych szans objąć tronu przed pięćdziesiątymi urodzinami, natomiast the royal baby raczej nie zasiądzie na tronie przed 2070 rokiem.
Dla kontrastu, the Economist informuje, że w „innych branżach” są w Anglii szanse na znacznie szybsze kariery. Jako przykłady podaje londyńskie City, gdzie fortuny osiągają już czterdziestolatkowie oraz politykę (premier Wielkiej Brytanii i jego zastępca mają po 46 lat, natomiast lider partii opozycyjnej 43).
Dziennikarze the Economist uważają, że 60 lat oczekiwania na koronę, to stanowczo zbyt długo. Dlatego proponują wprowadzenie wieku emerytalnego dla królowych i królów. Po osiągnięciu określonego wieku, władcy wysyłani byliby na przymusową emeryturę, a koronę przejmowałby dziedzic.
Przytoczony artykuł wydał mi się ciekawy między innymi dlatego, że temat sukcesji i przekazywania władzy jest ostatnio bardzo gorący na rynku fuzji i przejęć. Analitycy przewidują, że kolejnym silnym impulsem dla polskiego rynku M&A po transformacji ustrojowej i związanych z nią prywatyzacjach przedsiębiorstw państwowych oraz wejściu naszego kraju do Unii Europejskiej, będzie odchodzenie na emeryturę biznesmenów, którzy w latach 90 stworzyli swoje biznesy. Niektórzy z nich przekażą firmy dzieciom. Ale inni stwierdzą, że wolą swoje przedsiębiorstwa sprzedać osobom trzecim. Zarówno sprzedający, jak i kupujący będą potrzebowali pomocy prawników i finansistów. Na łamach branżowej prasy już od pewnego czasu pojawiają się pierwsze informacja o sukcesjach dokonywanych zarówno według pierwszego, jak i drugiego modelu…
fot. Internet (http://www.wellywarehouse.co.uk/images/Hunter_Original_Brit_darknavy_HI2.jpg)
Radzym Wójcik jest adwokatem w warszawskim biurze międzynarodowej kancelarii Baker McKenzie.
Radzym współtworzył i jest aktywnym członkiem multidyscyplinarnego zespołu warszawskich prawników Baker McKenzie („Innovation Team”), powołanego w celu wspierania zespołów TMT funduszy Private Equity i Venture Capital, jak również klientów zainteresowanych nowymi technologiami, w szczególności z zakresu big data, AI, FinTechu oraz InsurTechu.
Obsługiwał szereg transakcji fuzji i przejęć. Pracował przy transakcjach z udziałem funduszy Venture Capital i Private Equity, jak i inwestorów branżowych (w szczególności przy przejęciach w branży medycznej i w przemyśle ciężkim). Uczestniczył w wielu krajowych i międzynarodowych projektach. Z sukcesem wspiera klientów po obu stronach stołu negocjacyjnego, na wszystkich etapach transakcji M&A. Doradza także polskim przedsiębiorcom w związku z międzynarodową ekspansją ich biznesów i pozyskiwaniem inwestorów za granicą.
Obecnie, doradza również Ministrowi Rozwoju w pracach nad wprowadzeniem do polskiego kodeksu spółek handlowych nowej spółki kapitałowej, Prostej Spółki Akcyjnej. We wrześniu 2016 został powołany przez Ministra Rozwoju w skład Zespołu do opracowania rekomendacji w zakresie projektu przepisów regulujących prostą spółkę akcyjną. Ma ona być wehikułem dedykowanym startupom, Venture Capital i branży innowacyjnej.
W 2015 roku został uznany za jednego z 30 wyróżniających się prawników, którzy nie ukończyli 35 lat w rankingu „Rising Stars – Prawnicy. Liderzy Jutra” organizowanym przez Dziennik Gazetę Prawną i wydawnictwo Wolters Kluwer.
